Znajduje się na Mokrej Wsi na na parceli Wojciecha Ciuły Wzniesiona w XIX w. nieznanej fundacji. Wybudowana została przez miejscową ludność na gromadzkim polu: z kamienia, otynkowana, kryta blachą. Zamknięta jest półkoliście.
Od frontu falisty szczyt, w którym znajdują się cztery wnęki z ludowymi rzeźbami św. Józefa z Dzieciątkiem i Chrystusa upadającego pod krzyżem oraz gipsowymi figurkami N.P. Maryi Niepokalanie Poczętej, Serca Pana Jezusa oraz Matki Bożej Różańcowej. Dach dwuspadowy z czworoboczną wieżyczką na sygnaturkę krytą baniastym hełmem. Wewnątrz ołtarz z drugiej połowy XIX w. z rzeźbami św. Jana Nepomucena zapewne z XVIII w. oraz św. Wojciecha i Stanisława. Ponadto oleodruki: bł. Kingi, Serca Pana Jezusa prod. szwajcarskiej, Serce Matki Boskiej, Matki Boskiej z Dzieciątkiem, Matki Boskiej z Kalwarii Zebrzydowskiej – ukoronowany dn. 15 sierpnia 1887 r. oraz metalowy krucyfiks.
Nad drzwiami znajduje się żywot św. Genowefy. Wedle podań ludowych pierwotnie zabrano figurę do Juraszowej, ale w niewyjaśnionych okolicznościach samoistnie powróciła. Prawdopodobnie w tym miejscu były zalesione mokradła i po wybudowaniu kapliczki pole zostało wysuszone. Ludzie uważają, że przyczynił się do tego św. Jan Nepomucen.
